عشق من بی نهایتی است مطلق...

مرا در قلب یک رویا صدا کن!
دلم با عشق و احساس آشنا کن!
تمامم را در آغوشت صفا ده؛
مرا در دشت احساست رها کن!
زهرا حکیمی بافقی
(الف_احساس)

عشق من بی نهایتی است مطلق......

ناگهان بارید بر دشتِ دلم، بارانِ عشق!شاد شد احساس من، از چهره‌ی خندانِ عشق! رنگِ زردی را گرفته بود، احساس دلم؛سبز شد احساس دل، بالید بر دامانِ عشق! گل به گل، دشتِ وجود من، همه، لبریزِ مهر؛زنده گردیده دلم، از عهد و از پیمانِ عشق! سبزه در سبزه، بهاران شد همه دنیای من!برگریزانِ دلم، گردیده چون بستانِ ع عشق من بی نهایتی است مطلق......

سفر کردم ز دریا تا به رویا...گذشتم از زمین و آسمان ها... از احساس و عطش، سرشار گشتم؛سرودم صد غزل، از عشق و رویا... شدم لبریز باران محبت؛کشیدم با دلم، رویای فردا... ز جاری نهفته در دل عشق،تمام لحظه هایم، شد شکوفا... شب عشق و جنون و شورش دل،رسیدم تا به احساس ثریا... زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)بداهه د عشق من بی نهایتی است مطلق......